Valérie Donzelli ‘Narsistle Aşk’ta kadına şiddeti, toksik erkekliği sorguluyor: Şiddetin sarmalında

Pamuk Prenses (Fransızca da Blanche Neige Pamuk Prenses demektir) ile kibar, karizmatik, romantik Grégoire ilk görüşte âşık olurlar. Her şey çok hızlı gelişir, evlenirler. Blanche kocası uğruna annesiyle kızkardeşini ardında bırakıp Grégoire’ın atandığı kente yerleşir. 

HİTCHCOCK USTAYA SAYGI

Yolculuk sırasında Jacques Demy’nin romantik komedilerindeki (Cherbourg Şemsiyeleri) gibi şarkı söylerler. Çift, mahremiyeti koruyan kapıların hiç olmadığı bir evde yaşamaya başlar. 

Bir süre sonra Grégoire Blanche’ın üstünde cinsel, fiziksel, ruhsal baskı kurar. Onu aşağılayan, ezen, sömüren, özel malı gibi davranan ruh hastası toksik erkeğin tuzağına düşen, ailesinden uzaklaşan, öz güvenini yitiren kadın bu cehennemden kurtulmaya çalışır. Gerçek ile kurgu arasında Eric Reinhardt’ın L’Amour et les foréts romanından yönetmen Audrey Diwan’la (Kürtaj) senaryosunu yazıp sinemaya uyarladığı filminde Donzelli fiziksel, zihinsel tutukluluk mekanizmasını yetkinlikle irdelerken aşkı kadını ya da erkeği idealize etmek, güzelliğin yanılsaması olarak tanımlar. Jacques Demy’den karmaşık ilişkilerin yönetmeni Eric Rohmer’e geçer, ardından Alfred Hitchcock ustanın psikolojik gerilim türüne yönelir. Blanche’ın iç dünyasını, zihninden geçenleri gerçek ile kurgu arasında gezinerek çözmeye çalışırız. Soluk almak, rahatlamak için gittiği ormanda yürürken gerçekten kaçıyor mu yoksa bunu hayal mi ediyor diye düşünürüz.Ormana gidişi özgürlük,   kurtuluş kapısı değildir, oradaki Grégoire’ın tam karşıtı adam  onu kurtarmayacaktır. O kendi çabasıyla kendini kurtaracak canavar, saplantılı Grégoire’la yüzleşecektir.

Hitchcock’in gözdesi soğuk sarışın güzeli Tippi Hedren’i anımsatan Virginie Efira tıpkı Marnie’deki (Hırsız Kız/1964) Hedren gibidir. Valérie Donizelli’nin yönettiği Virginie Efira, Melvil Poupaud, Marie Rivière, Romane Bohringer’in oynadığı Narsistle Aşk gösterime girdi.